Vanuit Kuala lumpur

Hallo allemaal, bedankt voor jullie reacties, we lezen ze met plezier.
Nog een berichtje vanuit Kuala Lumpur (KL) voordat we (donderdag) naar Sulawesi, Indonesie vliegen. In KL hebben we een beetje rondegelopen en vooral ook lekker gegeten. Tussendoor zijn we naar Taman Negara geweest, het allereerste nationale park van Maleisie. Wildlife is er nauwelijks te zien, vooral doordat er grote groepen chinezen en luidruchtige hollanders naar toe gaan. De dieren blijven dus ver weg. De jungle is er echter wel erg mooi, dus wel de moeite waard. ‘s Nachts hebben we met een 4WD door een palmolieplantage gereden en dat was erg leuk. Niet alleen zagen we weer een ander type kingfisher, we hadden ook het geluk om een slow loris te zien! (2 zelfs) Deze trage beestjes worden niet zo heel vaak gespot, dus super. De foto is niet heel best, maar het geeft jullie een idee.
Nou is dit blog natuurlijk niet bedoeld om onze ouders ongerust te maken, maar intussen zijn we 3 bijna-dood-ervaringen rijker. Nu hebben we jullie aandacht he?! De eerste kwam uit de lucht vallen, letterlijk. Hannah zat lekker op een bankje smullen van een van haar boeken toen er 5 cm naast haar een kokosnoot naar beneden viel….. Ik ben vervolgens 2 uur bezig geweest om de kokosnoot open te krijgen aangezien het met een zakmesje niet zo makkelijk gaat. De tweede ervaring gebeurde bij de kapper. Over het algemeen is een indische kapper vergelijkbaar met een nederlandse, in die zin dat ze beiden haar knippen. Maar toen ik voorzien was van een korter kapsel, kreeg ik eerst een klap op mn hoofd, toen een aantal harde klappen in mijn gezicht en als laatste werd mijn hoofd beet gepakt en hard naar links en daarna naar rechts gedraaid (wat goed te horen was). Mijn collega’s zullen begrijpen dat ik eventjes schrok van de eindstanden in mijn nek…. Maar alles zit er nog op en aan. De laatste ervaring hadden we samen. We waren in een park in Kuala Selangor. In het park lopen veel silver leaf monkeys en makaken rond. Normaal gesproken gaan de makaken opzij wanneer je voorbij loopt, maar om voor ons nog een onduidelijke reden waren er dit keer 2 mannetjes die zich blijkbaar bedreigd voelden, aangezien ze met de scherpe tanden duidelijk zichtbaar agressief naar onze benen renden. Na 100 meter rennen gaven ze de strijd op en liepen we met kloppend hart en op hoog tempo door zodat ze ons niet meer konden inhalen. We maken hier dus heel wat mee, maar we hebben het overleefd en slachtofferhulp is ingeschakeld.
Naast al deze avonturen hebben we gisteravond fireflies gezien, wat heel bijzonder was. We voeren met een bootje langs de kant van een rivier en daar zaten honderden fireflies in de bomen, dat gaf een prachtig effect, al die lichtjes.
Onze volgende blog komt dus uit Indonesie, dus tot dan!

Leave a Reply to Anne Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Solve the puzzle* * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

This site uses Akismet to reduce spam. Learn how your comment data is processed.